Op de stoel voor de televisie

Het is inmiddels al weer even geleden maar het moment houdt me bezig, het is ook nu een bijzonder avontuur wat ik beleefd heb. 

Het was een maandagochtend waarop ik verwacht werd in een woonzorgcentrum bij een lieve meneer. Ik kom daar inmiddels al een aantal jaren, meestal tref ik meneer aan in zijn stoel voor de televisie, televisie kijken is een van zijn hobby`s de deur is altijd van slot en ik mag gewoon binnen komen wandelen. Zo doe ik dat ook deze keer, en tref meneer, zoals ik gewend ben niet aan in zijn stoel, maar hij ligt nog op zijn bed, hij heeft gelukkig al wel zijn kleding aan. Op zijn tafel staat een kopje thee en een in stukjes gesneden boterham, daaraan kan ik zien dat de verzorging hem al op weg geholpen heeft. 

Ik zet mij tas neer en informeer hoe het met hem gaat vandaag. Ik zag aan zijn gezicht wat het antwoord zou zijn. Het ging niet goed, hij was erg emotioneel en liet zijn tranen over zijn wangen rollen. Ik ben bij hem op bed gaan zitten, zag wat paniek in zijn ogen, meneer is al jaren ziek en gebruikt medicatie die ervoor zorgt dat hij vaak waanideeën heeft, hij ziet en hoort situaties die er niet zijn, maar in zijn beleving is het levensecht. Daarnaast versta ik hem, ook door zijn ziekte, vaak erg moeilijk en moet ik vraag vragen "wat zegt u". Ik voelde nu direct dat dit geen waanideeën waren maar oprecht verdriet, hij gaf aan dat hij dacht dat hij nog maar een paar dagen te leven had. Ik wist ik dat er in de familie een sterfgeval was geweest dus misschien was hij toch wat in de war daarvan en was dat reden van zijn emoties. Hij was ook moe, heel erg moe, had absoluut geen fut en energie om rechtop te komen zitten, laat staan op een stoel te komen zitten. 

Hij wilde wel graag dat ik zijn voeten weer fijn zou verzorgen. We vonden een oplossing, hij draaide wat in bed en ik ben in een niet comfortabele houding gaan staan om hem toch te helpen. Tijdens de behandeling en massage viel meneer in slaap, ik heb hem zijn sokken en sloffen aangedaan, onze volgende afspraak in zijn agenda gezet en ik ben stiekem weggeslopen.

 Eenmaal in de auto heb ik contact opgenomen met zijn kinderen die altijd voor hem klaarstaan, ze hadden ook opgemerkt dat het de laatste tijd wat minder goed ging met hun vader. Even later zijn ze naar hem toe gegaan en hebben hem weer wat gerust kunnen stellen, ik vind het altijd zo fijn als ik in dit soort situaties een terugkoppeling krijg. Lieve meneer ik hoop dat het ook nu weer een stukje beter met u gaat en we zien elkaar over een paar weekjes, hopelijk in uw vertrouwde stoel voor de televisie. 

Lieve groet,
Monique Hutten

De Lopende Zaken
"Uw Pedicure aan huis"
📞 06 30 59 98 83

Ambulant Pedicure praktijk De Lopende Zaken "uw pedicure aan huis"

In Waalwijk en omstreken